“من ناتوانی خود را مثبت می بینم”: زنان نابینایی که سرطان سینه را تشخیص می دهند

انگشتان نها سوری به آرامی و با دقت روی سینه حرکت می کنند. نوارهای نوار بریل قفسه سینه را به چهار قسمت تقسیم می کند که هر کدام از جعبه های 1 سانتی متری برای هدایت او تشکیل شده است. او با دانستن اندازه دقیق انگشتانش، مسیر خود را در امتداد قفسه سینه احساس می‌کند و به طور نامحسوسی فشار را برای اسکن لایه‌های پوست برای یافتن ناهنجاری تغییر می‌دهد. اثاثیه در مرکز بهداشتی که توسط دولت اداره می شود کمیاب است، اما سوری با طبیعت ملایم خود اطمینان می دهد که زنانی که در مقابل او دراز می کشند راحت هستند.

معاینه پستان در هند تابو باقی مانده است. هنجارهای فرهنگی حیا را تشویق می کند، و همچنین ترس از تشخیص و انگ مرتبط با سرطان وجود دارد، بنابراین سوری در طول این فرآیند با زنان صحبت می کند که معمولا بین 30 تا 40 دقیقه طول می کشد. او به آرامی و نرم توضیح می دهد که چگونه به عنوان فردی با نقص بینایی کار می کند.» «اولین چالش این است که بیمار اعتماد کند که به عنوان یک فرد نابینا، می توانم انجام دهم. سوری می گوید این شغل. “این سخت ترین بخش است.”

او با بیماری ارثی مزمن چشمی رتینیت پیگمانتوزا به دنیا آمد که باعث انحطاط تدریجی شبکیه می شود. اکنون در سن 44 سالگی، می تواند مقادیر کمی نور و تاریکی را ببیند و دیگر نمی تواند بخواند یا چهره ها را تشخیص دهد.

منبع:positive